Të shkruash historinë e vendit tënd do të thotë para së gjithash të kesh aftësinë për të imagjinuar të nesërmen, ose akoma më mirë të ardhmen.
Një nga popujt më të vjetër evropianë dhe pionierë të dijes, i lënë qëllimisht në errësirë dhe i privuar nga dija.
Dija, e cila sot mungon veçanërisht në fushën ushtarake, për atë mbrojtje që mungon dhe pa të cilën gjithçka është në pikëpyetje, përsos vetë ekzistencën tonë si popull.
Historia e pafavorshme e shekujve tetëmbëdhjetë dhe nëntëmbëdhjetë të popullit të shqiponjave, kërkon një reflektim kombëtar mbi të ardhmen e afërt dhe se si duhet të jetë ajo.
Mbrojtja para së gjithash, por si të veprohet me një boshllëk kaq të madh në dije?
Mungesë fondesh, mungesë lëndësh të para, mungesë burimesh njerëzore me atë njohuri teknologjike dhe një strukturë ushtarake që duhet të rindërtohet plotësisht në hap me kohën tonë, dhe e gjithë kjo në funksion të pavarësisë dhe autonomisë, sepse duhet të shkruajmë historinë e Shqipërisë.
Ndoshta sepse nuk më kanë pëlqyer kurrë fitoret gjysmë, ndoshta sepse jam megaloman, ndoshta sepse nëse duhet të imagjinosh një të ardhme të afërt për vendin tënd, mund ta bësh atë në një mënyrë të madhe.
Pra, jam dakord me flotën detare, flotën ajrore dhe ushtrin këmbësore, por mbetet një fitore jo e paplotë pa njohuri bërthamore.
Ndoshta aleanca historike e lashtë mund të bëjë diçka më mirë nga pikëpamja ime.